Michalkiewicz: Satanowska nadgorliwość

Włodzimierz Wolfowicz Żyrynowski jest rosyjskim politykiem narodowości prawniczej („matka Rosjanka, ojciec prawnik”). W związku z tym uważa, że musi być bardziej rosyjski, niż zwyczajni Rosjanie; musi pić więcej wódki, pokrzykiwać na partnerów  w dyskusji, a nawet chlustać im wodą w twarz – i tak dalej. Zwyczajnemu Rosjaninowi nie jest to do niczego potrzebne; nawet jakby w ogóle nie pił wódki, to i tak byłby Rosjaninem, no bo jak ktoś jest Rosjaninem albo Polakiem, to nie może być jednocześnie Niemcem. Z narodowością prawniczą jest inaczej. Doskonałą ilustracją tej różnicy jest amerykański film „Zelig”. Główny bohater też jest narodowości prawnicznej, co wyraża się między innymi w tym, że w towarzystwie Murzynów zaraz czernieje, w towarzystwie kobiet w ciąży rośnie mu brzuch – i tak dalej.  Naukowcy nazywają to „mimetyzmem”, to znaczy skłonnością do przybierania barw ochronnych. Myślę jednak, że mimetyzmem wszystkiego wyjaśnić się nie da, o czym świadczy przypadek Jewgienija  Satanowskiego.

Ale incipiam. Otóż, gdy zimny ruski czekista Putin zdecydował się skoordynować politykę historyczną Rosji ze skoordynowanymi historycznymi politykami: żydowską i niemiecką, ogłosił, że przyczyną II wojny światowej był pakt monachijski z 1938 roku, a za jej wybuch odpowiada Polska. Chociaż ani Niemcy, ani Żydzi nie zademonstrowali ostentacyjnego entuzjazmu na tę wiadomość, to jestem pewien, że w duchu zatarli ręce.

Rzecz w tym, że z punktu widzenia celów żydowskiej polityki historycznej przyprawienie narodowi polskiemu odrażającego wizerunku narodu morderców, jest warunkiem koniecznym do finansowego wyszlamowania Polski pod pretekstem „roszczeń” odnoszących się do „własności bezdziedzicznej”. W tej sytuacji nawet najbardziej absurdalne oskarżanie Polski  jest im jak najbardziej na rękę, chociaż oczywiście nie trzeba o tym głośno mówić. Ale chociaż nie trzeba głośno mówić, to swoje zadowolenie można przecież wyrazić w formach konkludentnych i to właśnie obserwujemy w czasie rzeczywistym. Oto zimny ruski czekista Putin został przez stronę żydowską ostentacyjnie wynagrodzony tym, że podczas urządzonej w Jad Waszem uroczystości w rocznicę wkroczenia Armii Czerwonej do obozu w Oświęcimiu, będzie nie tylko głównym mówcą, ale głównym gwiazdorem tej imprezy, najukochańszą duszeńką.

Ostentacyjne wynagrodzenie prezydenta Putina za przyłączenie historycznej polityki rosyjskiej do skoordynowanych polityk historycznych: żydowskie i niemieckiej, wymagało zlekceważenia polskiego prezydenta, bo polski prezydent i bez wynagradzania Żydom nadskakuje, więc niby po co Izrael miałby się wysilać?

Skoro tedy prezydent Putin w ramach koordynacji zbluzgał nieszczęsną „Polszę” – to  „gniazdo rozbestwionej szlachty, mordującej lud ruski przy akompaniamencie krzyków „psiakrew” i „psiadusza!”, to przedstawiciele narodowości prawniczej nie mieli wyjścia – musieli go przelicytować. Tu już nie wystarczy pić więcej wódki, chociaż oczywiście nie zawadzi – co zauważyła również tubylcza pisarka Maria Nurowska, która na trzeźwo już nie może w Polsce wytrzymać. Jak ktoś chce być bardziej rosyjski od zwyczajnych Rosjan, to musi powiedzieć coś jeszcze  bardziej absurdalnego od rewelacji prezydenta Putina. Toteż pan Jewgienij Satanowski, który w latach 2001-2004 był prezesem Rosyjskiego Kongresu Żydów,  20 stycznia w pierwszym programie rządowej rosyjskiej telewizji powiedział, że Józef Stalin „miał rację”, nakazując rozstrzelanie polskich jeńców wojennych w Katyniu.

To jest coś nowego, nawet w konfrontacji z sowiecką propagandą, która nie cofała się przed niczym – ale nawet i ona przyjmowała za dobrą monetę oskarżenia, że jest to karygodna zbrodnia, z tym, że jej sprawstwo przypisywała Niemcom. Tak właśnie postąpili sowieccy prokuratorzy podczas procesu w Norymberdze, ale nawet dla  bardzo wyrozumiałych  wobec funkcjonariuszy „wujka Joe” niezawisłych sędziów amerykańskich i brytyjskich, było to trudne do przełknięcia. Toteż sowieccy prokuratorzy „zapomnieli” o tym punkcie oskarżenia, a niezawiśli sędziowie amerykańscy, brytyjscy i sowieccy zaniechali dochodzenia, kto w tym całym Katyniu tak się rozdokazywał.  Obowiązywała bowiem praktyka, którą znakomicie scharakteryzował Janusz Szpotański w nieśmiertelnym poemacie „Caryca i zwierciadło”. Caryca Leonida objaśnia tępawemu marszałowi Greczce, dlaczego nie lzia bombardirować zachodniej Europy atomowymi kartaczami: „Niszczyć swą zdobycz? Kakij smysł!” – po czy objaśnia taktykę wobec Europy. „Wot Gitler, kakoj to durak! On się przechwalał zbrodnią swoją. A mudriec, to by sdiełał tak: nu czto, że gdzieś koncłagry stoją? Nu czto, że dymią krematoria? Toż w nich przetapia się historia!  Niewoli topią się okowy! Powstaje sprawiedliwszy świat! Rodzi się typ człowieka nowy! Na czarne – białe mówić nada, bo to przemawia do Zapada. Nada ich przekonywać mudro, że wojna – mir, że chlew, to źródło, a okupacja – wyzwolenie. I będą cieszyć się szalenie. A kiedy zwolna, po troszeczku, w tej dialektyce się wyćwiczą, to moją staną się zdobyczą. Paniał ty mienia, jełop Greczko?”

Widzimy, że prezydent Putin postępuje zgodnie ze wskazówkami Carycy Leonidy, no a pan Jewgienij Satanowski swoje mądrości też musiał czerpać z tej właśnie krynicy, z tym, że o ile  zimny ruski czekista Putin jeszcze się powstrzymuje przed wyciąganiem ekstremalnych wniosków, to pan Satanowski najwyraźniej uznaje, że musi go przelicytować i w związku z tym chwycił byka za rogi. Nawiasem mówiąc, nie jest w tym pionierem, bo już przed kilkoma laty katyńskie ludobójstwo uznał za usprawiedliwione i słuszne Michał Nowicki, syn Wandy Nowickiej, którą aż ponad 25 tysięcy obywateli Rzeczypospolitej Polskiej w 2019 roku wybrało na posłankę do Sejmu. Jeśli tedy komuś potrzeba dowodu na to, że historyczny naród polski od 1944 roku musi dzielić terytorium państwowe z polskojęzyczną wspólnotą rozbójniczą, to państwo Nowiccy  takiego dowodu, a przynajmniej takiej poszlaki chyba dostarczają.

No dobrze. Skoro jednak Józef Stalin rozkazując wymordowanie polskich jeńców wojennych w Katyniu „miał rację”, to jak w tej sytuacji ocenić postępowanie innego wybitnego przywódcy socjalistycznego, czyli Adolfa Hitlera? Wprawdzie jeńców wojennych nie kazał rozstrzeliwać, z wyjątkiem bolszewickich komisarzy, którzy – jak twierdzi Erich von Manstein – według kryteriów konwencji genewskiej nie byli żołnierzami i słynny rozkaz Keitla o komisarzach stwierdzał expressis verbis,  że politrukom nie przysługuje status jeńca wojennego.

Z jeńcami sowieckimi Niemcy też specjalnie się nie liczyli, a jednym z pretekstów była okoliczność, że ZSRR nie podpisał konwencji genewskiej z 1929 roku o jeńcach wojennych. Konwencja ta stanowiła jednak, że jej postanowienia mają być stosowane również do jeńców – obywateli państwa, które konwencji nie podpisało. Dlatego też zbrodnie wobec jeńców sowieckich były uważane za zbrodnie wojenne i po wojnie odpowiednio karane.

Nawiasem mówiąc, władze ZSRR skierowały do obozów tych sowieckich jeńców wojennych, którzy z niewoli wrócili, albo zostali przez aliantów zachodnich wydani w ręce Stalina. Ale może nie to jest tu najważniejsze, tylko fakt, że zbrodnię katyńską pochwalił były prezes Rosyjskiego Kongresu Żydów i uczynił to dosłownie w przeddzień rocznicowych uroczystości oświęcimskich w Jad Waszem w Izraelu.

Stanisław Michalkiewicz