We wtorek 24 lutego 1953 r., około godziny 15.10, sowiecki kat w polskim mundurze zamordował w więzieniu mokotowskim gen. bryg. Augusta Emila Fieldorfa „Nila” – zastępcę komendanta głównego AK. Wyrok wydano w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej, choć ten „sąd”, złożony z sowieckich funkcjonariuszy narodowości żydowskiej, powinien wyrokować w imieniu czerwonej zarazy – Kremla. Nie pozwolono Generałowi umrzeć śmiercią żołnierza, przez rozstrzelanie. Założono mu powróz na szyję. Bolszewicka żulia chciała go w ten sposób upokorzyć, a zrównała, wbrew swej woli, z Romualdem Trauguttem i pięcioma członkami Rządu Narodowego Powstania Styczniowego, których na rozkaz cara Mikołaja, stracono przez powieszenie na stokach Cytadeli Warszawskiej 6 sierpnia 1864 r.
August Emil Fieldorf, 6 sierpnia 1914r. wymaszerował z Oleandrów w Krakowie do Kielce w stworzonej przez Komendanta Józefa Piłsudskiego PIERWSZEJ KOMPANI KADROWEJ, był oficerem Legionów Polskich, i przeszedł całą kampanię wojny polsko – bolszewickiej 1919 – 1921 roku. Pozostaje w wojsku. W wojnie obronnej 1939 r. dowódca 51 pułku piechoty. Od 1940 r. w Komendzie Głównej ZWZ-AK. Niepowtarzalnym pseudonimem „Nil” (1940) nawiązał do słów ze słynnej ody Horacego: Nil desperandum – Nie rozpaczajcie! Od 1942 r. w Komendzie Głównej AK , szef Kedywu, organizator zamachu na Franza Kutscherę i innych akcji. Stosował się do rozkazów Naczelnego Wodza gen. Kazimierza Sosnkowskiego, który był przeciwny Akcji „Burza” i Powstania Warszawskiego. Generał August E. Fieldorf rozumiał bezsens tych akcji, uważał to za samo zagładę, która nie przynosiła ani na polu dyplomatycznym na zachodzie, ani w kraju żadnych korzyści dla Polski.
Wyznaczony na komendanta organizacji NIE (podległość) – pierwszej poakowskiej konspiracji niepodległościowej, która miała się przeciwstawić sowietyzacji Polski. Aresztowany przez NKWD, nierozpoznany, przeżył.
.jpg)
Mimo fałszywej i złudnej amnestii ogłoszonej przez komunistów, dobrowolnie ujawnienia się, aresztowany przez UB w 1950 r., Odmówił jakiejkolwiek współpracy z czerwonymi. Przeszedł straszne tortury w czasie śledztwa.
16 kwietnia 1952 r. Sąd Wojewódzki w Warszawie skazał pana generała na śmierć. 20 października 1952 r. Sąd Najwyższy podtrzymał polityczny „wyrok”. Zostawił żonę Janinę z domu Kobylińską i dwie córki Marię i Krystynę. Żaden z uczestników zbrodni sądowej nie poniósł kary, choć kilkoro z nich żyło jeszcze długo po 1990 r.! Oto jaką zaserwowała nam żydo – komuna III Rzeczpospolitą Polską przy „okrągłym stole”, totalną bezkarność czerwonych bandytów.
30 lipca 2006 r. Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył pośmiertnie „Nila” Orderem Orła Białego. W dalszym ciągu, trwają poszukiwania, w celu identyfikacji śmiertelnych szczątków pana generała, by go pochować z najwyższymi honorami.
Ordery i Odznaczenia
-Order Orła Białego ( pośmiertnie 27 lipiec 2006 r.)
-Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari ( 28 września 1944 r. )
-Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari ( 4 styczeń 1923 r. )
-Krzyż Niepodległości ( 9 styczeń 1932 r. )
-Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski ( 11 listopada 1937 r. )
-Krzyż Walecznych – czterokrotnie
-Złoty Krzyż Zasługi ( 24 maja 1929 r. )
-Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej
-Medal Pamiątkowy za Wojnę 1919 – 1921 r. ( 1928 r.)
-Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości ( 1928 r. )
-Medal Wojska ( czterokrotnie )
-Odznaka za Wierną Służbę
-Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej ( Łotwa 1929 r. )
Stowarzyszenie Józefa Piłsudskiego
„Orzeł Strzelecki” w Kanadzie
Komendant Grzegorz Waśniewski
