23 czerwca 2022 roku wpływowy i opiniotwórczy portal Politico opublikował artykuł dość znamienny i warty uwagi, zwłaszcza w Polsce, zwłaszcza w kontekście wojny na Ukrainie.
Tytuł tego artykułu brzmi: Po wojnie AMEURUS taki akronim od od pierwszych słów America, European Union i Russia. Autorem tego artykułu jest postać niezwykle wpływowa, jeśli chodzi o media w Europie. Jest to MATHIAS DÖPFNER człowiek, który obecnie pełni funkcję dyrektora generalnego koncernu. Axel Springer, właściwie pełni od 20 lat funkcję tego dyrektora generalnego. Jest także właścicielem 22 proc. akcji koncernu. Od 2016 roku był prezesem Federalnego Stowarzyszenia Wydawców Gazet Niemieckich, które trzy lata później zostało przemianowane w Federalne Stowarzyszenie Wydawców Cyfrowych i Wydawców Gazet. Prywatnie jest miliarderem. Jego majątek szacowany jest ponad ponad miliard euro. To jest stan na październik 2020 roku.
Jest to człowiek niezwykle wpływowy, jeśli chodzi o media. Zresztą sam koncern Axel Springer to jest potęga medialna w Europie. W samych Niemczech jest właścicielem tak wpływowych tytułów jak Die Welt czy Bild, a w Polsce takich jak Newsweek, Fakt, Onet, Business Insider, Przegląd Sportowy; możemy tutaj naprawdę długo, długo wymieniać.
.jpg)
I tenże MATHIAS DÖPFNER w swoim artykule, w swojej opinii zamieszczonej w portalu Politico zaczyna kreślić perspektywę o latach powojennych, już po wojnie na Ukrainie. Jest to niezwykle ciekawe z tego tytułu, że z tego felietonu MATHIASA DÖPFNERA wynika, że elity biznesowe, ale myślę, że także część elit politycznych, część establishmentu politycznego zachodniej Europy już kreśli właśnie wizję powojenną. I to, co jest moim zdaniem najciekawsze, co wynika z tego artykułu, to fakt, że cała wina za wywołanie wojny z Ukrainą, tej otwartej wojny od 24 lutego 2022 roku ma być przerzucona po prostu na Władimira Putina.
Zresztą, jeśli się tak naprawdę wczytamy w przekazy, w narrację mediów zachodnich, ale także mediów amerykańskich, części mediów polskich, to bardzo często mówi się o „wojnie Putina”, przywołuje się porównanie Putina do Hitlera. Mówi się o „wojskach Putina”.
To bardzo ciekawe przesunięcie tej narracji, bardzo charakterystyczne zresztą i przypominające ten zabieg propagandowy, które media niemieckie stosują w odniesieniu do okresu Trzeciej Rzeszy, kiedy mówi się o nazistach, kiedy mówi się tylko i wyłącznie o Adolfie Hitlerze, kiedy się mówiło o „wojnie Hitlera”, mówiło się o „wojskach Hitlera”, mówiło się o „nazistach”, a już zdecydowanie mniej o samych Niemcach.
I tutaj mamy bardzo podobny zabieg. Próbuje się przesunąć całą właściwie winę na Władimira Putina i jego otoczenie.
I dyrektor koncernu Axel Springer snuje taką wizję, że w niedalekiej przyszłości Rosja będzie rządzona już przez inną ekipę, przez innego przywódcę i to z tym nowym przywódcą, z tym nowym establishmentem rosyjskim trzeba się po prostu będzie porozumieć.
To jest niezwykle ciekawe. Myślę, że niemiecki biznesmen, niemiecki miliarder doskonale wyczuwa pewne trendy, pewne pewne zawiłości, jeśli chodzi o nastroje w zachodnioeuropejskim establishmencie, a jest to człowiek, tak jak powiedziałem, niezwykle wpływowy, który zna i utrzymuje kontakty towarzyskie z osobami zm ożna powiedzieć, z tej setki najbogatszych ludzi Forbesa.
Jednym z nich jest zresztą Mark Zuckerberg, nowy właściciel Facebooka, a właściwie już koncernu Meta.
Myślę, że warto sobie odświeżyć wywiad, który Mark Zuckerberg przeprowadził z MATHIASem DÖPFNERem w lipcu 2019 roku. Ten wywiad jest dostępny w serwisie YouTube.
To pokazuje, jakie są bliskie więzi między tymi koncernami medialnymi, między mediami społecznościowymi a tradycyjnymi mediami.
I widać, że z tego chociażby powodu jest to ważny teksy, który oddaje sposób myślenia bardzo wpływowych ludzi w zachodniej chemiisferze.
MATHIAS DÖPFNER pisze, że nowy rząd w Moskwie – już kreśli tę wizję, podkreślam – będzie musiał podjąć kluczową, strategiczną, decyzję, czy zostać sojusznikiem demokratycznego Zachodu, jak pisze niemiecki miliarder, czy też być zależnym od niedemokratycznych Chin.
Zdaniem dyrektora Axel Springer są to jedyne dwie opcje dla następców Władimira Putina.
Co bardzo ciekawe, padają dwa nazwiska, pisze o osobach, takich jak: Aleksiej Nawalny czy Garri Kasparow. Daje to pewien typ polityczny, pewien typ, można powiedzieć polityka przyswajalny dla Zachodu.
I oczywiście nazywa to nową szansą, szansą na „nowy, lepszy porządek świata”. Zresztą ten „nowy porządek świata” przewija się cały czas w tym artykule.
Podkreślam, że nie jest to osoba tak jak mówię, przypadkowa; jest to nader wpływowa postać, która ma również przełożenie na media w Polsce.
Koncepcja, która pada w tym artykule, to jest koncepcja strategicznego sojuszu Ameryki, Europy i Rosji. Wspólnota ta miałaby być oparta na wspólnych wartościach i na aspektach gospodarczych, na budowie strefy wspólnego handlu, co zresztą, jak podkreśla sam DÖPFNER miałoby umożliwić najszybszą możliwą odbudowę gospodarczą Rosji, a tym samym stawić opór zagrożeniu ze strony Chin i radykalnych państw islamistycznych.
To niezwykle ciekawa wizja z punktu widzenia państwa polskiego; myślę, że wizja bardzo niebezpieczna, biorąc pod uwagę, że Polska w sposób absolutnie bezrefleksyjny i taki, powiedziałbym radykalny, popiera Ukrainę przeciwko Rosji, nie zdając sobie sprawy, że już dzisiaj na Zachodzie poważne osoby, poważni biznesmeni, poważne media, poważne koncerny ponadnarodowe, miliarderzy snują wizję porozumienia się z postputinowską Rosją.
Jeśli założymy taką hipotezę, że to wydarzenie z 24 lutego, ta inwazja rosyjska na Ukrainę, ta otwarta agresja była spowodowana, na przykład, chorobą Władimira Putina, gdzie już być może na Kremlu jest przygotowany wariant tranzycji władzy, już w kręgach rosyjskich służb specjalnych jest przygotowany wariant wysunięcia jakiegoś nowego lidera, który byłby akceptowalny dla Zachodu, co zresztą ten sam wariant jest przygotowywany moim zdaniem na Białorusi, biorąc pod uwagę te zmiany w ostatnim referendum konstytucyjnym i możliwość przesunięcia Aleksandra Łukaszenki na mniej eksponowane stanowisko, a rozpisania nowych wyborów prezydenckich i wysunięcia na stanowisko głowy państwa kogoś akceptowalnego dla Zachodu, to taka wizja jest szalenie niebezpieczna dla Polski, bo jeżeli dojdzie do takiego porozumienia z postputinowską Rosją, jak to określa MATHIAS DÖPFNER no to wówczas niewątpliwie odbędzie się to ponad głowami polskich polityków.
Zresztą polscy politycy mają w Europie taką łatkę rusofobów i osób, które mogą zaszkodzić relacjom Europy z Rosją, a jak widać tutaj, wielu kręgom eksperckim, wielu kręgom finansowym, poważnym kręgom finansowym bardzo zależy na jak najszybszym porozumieniu się z Rosją. I ja w swoim tekście niedawno mówiłem o tym, o tej opinii dziennika Die Welt w sprawie ostatniej wizyty Olafa Schulza, Mario Draghiego i Emanuela Macrona w Kijowie, gdzie Die Welt pisał wyraźnie, że ten triumwirat kształtujący się nowy triumwirat w Europie naciska na to, aby prezydent Zełenski podpisał jak najszybciej jakiś traktat rozejmoqy z Rosją.
I moim zdaniem ten to absolutnie nie było przypadkowe, a tekst MATHIAS DÖPFNERa w Politico jest swego rodzaju balonem próbnym, mającym na celu rozpoznanie nastrojów wśród kręgów opiniotwórczych, wśród kręgów decyzyjnych zarówno w Unii Europejskiej, jak i w Stanach Zjednoczonych, ale także moim zdaniem jest adresowany do części elit rosyjskich.
Analizując to z punktu widzenia geopolitycznego, przypomina mi się już zapomniany w Polsce tekst bardzo wpływowej osoby, bardzo wpływowego intelektualisty w Federacji Rosyjskiej, określanego mianem okcydentalisty czy zapadnika, jak to nazywają Rosjanie, a w Europie i w Stanach Zjednoczonych mającego opinię liberała, rosyjskiego profesora, profesora Sergieja Karaganowa. Profesor Karaganow w 2010 roku, napisał taki bardzo głośny tekst pod tytułem Związek Europy – ostatnia szansa?
Ten tekst został wydrukowany pierwotnie w rządowym organie, w rządowym dzienniku Rossijskaja Gazieta w Federacji Rosyjskiej, natomiast w Polsce jego skrócona wersja została opublikowana przez Gazetę Wyborczą 30 sierpnia 2010 roku, już po katastrofie smoleńskiej.
Siergiej Karaganow dwanaście lat temu pisał, że w ostatnim dwudziestoleciu Rosja i Europa miały dwie szanse na zbliżenie. Obie zostały w znacznym stopniu zmarnowane. I stoi przed Europą i Rosją kolejna, być może już ostatnia szansa na zbliżenie, gdzie wskazuje na możliwość połączenia „miękkiej siły Europy” i „twardej siły Rosji”. Pisze o „partnerstwie dla modernizacji” i pisze o możliwości powołania wielkiego technobieguna stworzonego dzięki surowcom rosyjskim i technologii europejskiej.
Pisze o stworzeniu takiego wielkiego, można powiedzieć, bieguna geopolitycznego, który mógłby stawić czoło największym potęgom świata i w tym kontekście byłby zupełnie nowym otwarciem między między Rosją a Europą.
Pisał także 12 lat temu o możliwym traktacie energetycznym, który stworzyłby wielkie szanse dla Europy, ale pisał także o wielkiej wspólnej przestrzeni gospodarczej „od Lizbony po Władywostok”.
Patrząc na ten tekst Siergieja Karaganowa z 2010 roku i patrząc na te propozycje Sojuszu Ameryki, Europy i Rosji MATHIASa DÖPFNERa, ja dostrzegam zbieżność geopolityczną.
Patrząc jednocześnie na dzisiejszą politykę polską, która nie dostrzega tych procesów i tego, że jeżeli w Rosji dojdzie do zmiany warty, jeżeli mówiąc językiem już bardziej akademickim, dojdzie do tranzycji władzy i dojdzie do zmiany na kogoś akceptowalnego przez Zachód, niekoniecznie, oczywiście liberała czy demokratę, ale mającego przynajmniej taki pijar, no to sytuacja Polski może być bardzo trudna, a moim zdaniem, wiele osób bardzo wpływowych i bardzo wiele kręgów decyzyjnych w Unii Europejskiej, ale także w Stanach Zjednoczonych chce iść drogą MATHIASa DÖPFNERa i postrzegać Rosję jako tę zaporę stawiającą opór wyzwaniom i zagrożeniom ze strony Chin.
Warto niewątpliwie czytać takie takie artykuły. Warto zapoznawać się z takimi sądami osób tak wpływowych jak MATHIAS DÖPFNER Polecam państwu ten tekst. (https://www.politico.eu/
za youtube
https://www.youtube.com/c/
