W piątek 15 lipca 2022, odszedł do wieczności po długiej chorobie ppłk Wojska Polskiego, Captain Canadian Forces, dr inż. Andrzej Garlicki, niezwykle zasłużony działacz Polonii ottawskiej, kanadyjskiej i światowej, inżynier mechanik i pracownik badawczy w laboratoriach federalnych w Kanadzie, zesłaniec, Kresowiak, żołnierz i oficer II Korpusu, oficer polski i kanadyjski, długoletni członek Oddziału Ottawskiego Polskiego Instytutu Naukowego w Kanadzie (od 1982), Kawaler Orderu Kanady, Kawaler Orderu Odrodzenia Polski i Krzyża Walecznych oraz wielu innych odznaczeń. Niestrudzony działacz społeczny w Kongresie Polonii Kanadyjskiej (KPK), Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów w Kanadzie (SPK), Związku Harcerstwa Polskiego w Kanadzie (ZHPwK) i w innych organizacjach polonijnych i kanadyjskich.

Ppłk Andrzej Garlicki urodził się 16 lipca 1923 w Szulhanówce, w pow. Czortkowskim na Podolu jako syn inż. dypl. rolnictwa Tadeusza Garlickiego i Stefanii z Grzymała-Dobieckich. Rodzina Garlickich pochodziła z Małopolski i pieczętowała się herbem Strzemię. Garliccy mieszkali w ciągu ostatnich lat przed wojną, we Lwowie, gdzie Andrzej zdał tzw. małą maturę. Po wkroczeniu Sowietów Jego Ojciec został uwięziony przez NKWD i zmarł w obozie pracy przymusowej w głębi Rosji. Starszy i jedyny brat Jan został aresztowany przy przekraczaniu granicy i również został zesłany w głąb Rosji. Andrzej wstąpił do Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) podczas okupacji sowieckiej Lwowa. 13 kwietnia 1940 Andrzej razem ze swoją matką został wywieziony do Kazachstanu (1940-1942). Po podpisaniu układu Sikorski-Majski, i po uwolnieniu, zgłosił się do tworzącej się Armii Polskiej gen. Władysława Andersa. przeszedł z nią szlak przez Persję na Bliski Wschód. Po przepłynięciu Morza Kaspijskiego w porcie w Pahlevi, odnalazł swego brata Jana. Dużą Maturę zdał w Liceum Polskim w Palestynie (1944). Następnie ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii i został żołnierzem i później oficerem 3. Karpackiego Pułku Artylerii Lekkiej, 2. Korpusu Polskiego pod dow. gen. dyw. Władysława Andersa, wchodzącego w skład 8. Armii Brytyjskiej (8. British Army). Przeszedł z 2 Korpusem kampanię włoską od Monte Cassino, przez Ankonę i Bolonię (1942-1945). W Wojsku Polskim dosłużył się stopnia porucznika artylerii. Po zdemobilizowaniu rozpoczął studia wyższe w Reale Politechnico di Torino, a następnie przybył do Wielkiej Brytanii, gdzie był w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia (Polish Resettlement Corps) przy Armii Brytyjskiej (1945-1947). Wstąpił na studia wyższe na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie, Wydział Mechaniczny i ukończył je w 1951 z dyplomem inżyniera mechanika – Diplom Polish University College – D.U.P.C. (Eng). W tym samym roku zdał egzamin dyplomowy przed Radą Akademickich Szkół Technicznych (RAST) w Londynie i uzyskał – Dyplom Inżyniera Mechanika (Dipl.-Ing.) – ekwiwalentny do ukończenia studiów dyplomowych w dziedzinie inżynierii na polskich politechnikach przed wojną.

W Londynie por. Andrzej Garlicki spotkał swoją przyszłą żonę, dyplomowaną pielęgniarkę, Krystynę Świrską, która ukończyła wyższe studia po wojnie w 1949 w American University of Beirut w Libanie. Krystyna przybyła do Anglii by połączyć się ze swoją rodziną. W Anglii i w Walii przeszła pełne staże jako dyplomowana pielęgniarka (S.R.N. – State Registered Nurse with 3 years training). 22 września 1951 por. Andrzej Garlicki i Krystyna Świrska, S.R.N. pobrali się, a w rok później wyemigrowali do Kanady. Pan Andrzej zdobył cenne doświadczenie inżynierskie pracując w przemyśle w prowincji Ontario (w Galt obecnie Cambridge w latach 1952-55 i 1956-1963, oraz w innych miastach). Przed przyjazdem do Ottawy pracował w London, Ontario. W Ottawie podjął pracę jako Research Officer in Forestry, w Forests Products Laboratory w Department of Forestry and Rural Development (później przemianowany na Department of Environment) (1964-1979). Następnie przeszedł do pracy jako Research Officer w Railway Laboratory (Vehicle Dynamics Laboratory), w National Research Council of Canada (1979-1988). Od 1988 po przejściu na emeryturę był tzw. Guest Research Officer w Centre for Surface Transportation Technology, National Research Council of Canada. W Ottawie też osiadła z nimi matka Andrzeja, Stefania Garlicka, dopomagając w wychowaniu córek Andrzeja i Krystyny, Heleny i Barbary. W 1971 zmarła Jego pierwsza żona Krystyna, a w 1981 ukochana Mama, Stefania Garlicka. W 1976 połączył się węzłem małżeńskim z Wandą z Olszewskich, I-voto Zatłokal, farmaceutką.
Dr inż. Andrzej Garlicki chociaż był bardzo czynny zawodowo i społecznie, postanowił wstąpić na ochotnika do Armii Kanadyjskiej jeszcze w 1961 i po ukończeniu szkolenia został oficerem rezerwy saperów w Royal Corps of Canadian Engineers, Canadian Armed Forces (1961-1973). W latach 1968-1973 był Deputy Commanding Officer, 3rd Field Engineer Squadron (M) w Ottawie. Uzyskał stopień kapitania – Captain, Royal Corps of Canadian Engineers, Canadian Armed Forces. Od roku 1980 był niezwykle aktywny społecznie w działaniach szczególnie jako przedstawiciel Rządu RP na Uchodźstwie w Kanadzie (1989-1991), redaktor pisma SPK w Ottawie, a także był członkiem Rady Narodowej RP w Londynie. W latach 1980-1990 pełnił funkcję Wiceprezesa KPK na szczeblu krajowym w Kanadzie. Przez wiele lat od 1979 był Wiceprezesem Koła Nr 8 SPK w Ottawie. W latach 1996-1998 był Prezesem Zarządu Głównego Kongresu Polonii Kanadyjskiej. Był Członkiem Honorowym SPK w Kanadzie. W latach 1995-96 był Prezesem Okręgu Ottawskiego KPK, a także wieloletnim członkiem Zarządu Koła Nr 8 SPK w Ottawie i członkiem Stowarzyszenia Polskich Inżynierów w Kanadzie. Od początku lat 90-tych był członkiem Zarządu Oddziału Ottawskiego Polskiego Instytutu Naukowego w Kanadzie, a od 2004-2005 pełnił funkcję Starszego Doradcy w Zarządzie aż do czasu utworzenia Instytutu Naukowego im. Oskara Haleckiego w Kanadzie w 2014 (do czasu, gdy Jego zdrowie uległo pogorszeniu). Był też członkiem założycielem Ruebenbauer Foundation w 2007 i członkiem jej Board of Directors.
Dr inż. Andrzej Garlicki był niestrudzonym zwolennikiem przystąpienia Polski do Paktu Atlantyckiego. Kanada jako pierwszy kraj Sojuszu 2 II 1998 ratyfikowała tzw. Protokoły Akcesyjne i przekazała dokumenty ratyfikacji Departamentowi Stanu USA. Była to niewątpliwa również Jego zasługa. To przyspieszyło w znaczący sposób ratyfikację przez inne państwa Sojuszu.

PONIŻEJ KONTYNUACJA TEKSTU

Należał do wielu organizacji kanadyjskich, m.in. do Professional Engineers of Ontario (PEO), Canadian Society of Mechanical Engineering, Military Engineers’ Association of Canada (pełnił w niej w latach 1980-81 funkcję President, National Capital Branch), Heraldry Society of Canada (był członkiem Board of Directors w latach 80-tych). Był wiernym rojalistą.

Opublikował ponad 60 artykułów i raportów w dziedzinie inżynierii mechanicznej, technologii i obróbki drewna, a także zagadnień mechanicznych i wytrzymałościowych w dziedzinie pojazdów szynowych i kolejnictwa. Był cenionym pracownikiem badawczym laboratoriów rządu federalnego w tym National Research Council of Canada w Ottawie.
Andrzej Garlicki otrzymał wiele nagród i odznaczeń. Oto ich lista:
Odznaczenia wojenne polskie:
Krzyż Walecznych
Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami
Medal Wojska Polskiego (3x),
Krzyż Pamiątkowy za Kampanię 1939
Krzyż Armii Krajowej
Krzyż Monte Cassino

Odznaczenia wojenne brytyjskie:
Italy Star
Defence Medal

Powojenne odznaczenia kanadyjskie i kombatanckie:
Member of the Order of Canada
Canadian Forces Decoration
Medal for outstanding contributions to engineering – Application to Mechanics
Medal for 125th Anniversary of Canada
Złota Odznaka Honorowa Kongresu Polonii Kanadyjskiej (KPK)
Złoty Krzyż Stowarzyszenia Kombatantów Polskich w Kanadzie (SPK)
Krzyż Federacji Światowej (SPK)

Powojenne odznaczenia polskie (Rząd RP na Uchodźstwie i Rzeczpospolita Polska po 1989):
Krzyż Komandorski III Klasy Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta) (RP)
Krzyż Oficerski II Klasy Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta) (Londyn)
Krzyż Kawalerski I Klasy Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta) (Londyn)
Złoty Krzyż Zasługi (Londyn)

Ważnym elementem Jego życia była służba dla innych i czynił to na forum wielu organizacji, ale również w swojej jedynej w Ottawie, polskiej parafii, św. Jacka Odrowąża. Był niestrudzonym lektorem, a także przemawiał w niej żegnając wielu wybitnych przedstawicieli Polonii ottawskiej, szczególnie żołnierskiej. Nie było uroczystości czy obchodów świąt narodowych, w których by nie uczestniczył ze swoją żoną Wandą (w Ottawie i poza nią, w tym na cmentarzu wojskowym na Monte Cassion).
Był wspaniałym i bardzo przyjaznym dla wszystkich człowiekiem. Był i żył wśród nas dzieląc się swoim sercem, duchem i umysłem. Odchodził długo z powodu swojej choroby, ale dożył Wolnej Polski, o którą walczył, za którą się modlił przez całe swe pracowite życie.

Śpij spokojnie Drogi nam Andrzeju. Niech Ci ziemia kanadyjska lekką będzie.
Non omnis moriar!
Cześć Jego Pamięci!

Najbliższej Rodzinie i Córkom ś.p. Andrzeja Garlickiego i wszystkim Jego przyjaciołom, składamy najgłębsze wyrazy współczucia i wielkiego żalu.

Dr inż. Aleksander Maciej Jabłoński, P.Eng.
Prezes wraz z Zarządem
Oskar Halecki Institute in Canada

Prezes b. Oddziału Ottawskiego
Polskiego Instytutu Naukowego w Kanadzie.