Psychologia: Razem, ale osobno

        „Wiem, że to może nie jest wielki problem, ale bardzo dręczy mnie samotność w moim małżeństwie. Mój mąż bardzo dużo pracuje, ma nienormowany czas pracy i praktycznie nigdy nie ma go w domu. A jak jest, to zajmuje się komputerem, albo oglądaniem do telewizji.

        Wszystko jest na mojej głowie, więc ciągle chodzę zmęczona i łatwo się denerwuję. Mąż uważa, że ciągle marudzę i narzekam. Ale co ja mam zrobić, skoro nie mogę na niego liczyć? Czuję się samotna i wykorzystywana. Rozmawialiśmy wiele razy na temat ale nadal nic się nie zmienia. Mnie zwyczajnie brakuje drugiego człowieka, chciałabym normalności, niedzielnego leniuchowania z dziećmi, codziennych rozmów, spacerów, a to wszystko jest takie trudne.

        Tak toczy się nasze życie miesiąc po miesiącu i nic się nie zmienia. Czuję się zmęczona i naprawdę jestem strasznie samotna…”. Agnieszka.

Samotność w małżeństwie może pojawić się zarówno w pierwszych miesiącach po ślubie, jak i po kilkunastu latach stabilnej relacji. Dla jednych samotność to odczucie niezrozumienia, braku wsparcia, a dla innych to borykanie się w pojedynkę ze swoimi zdrowotnymi, finansowymi czy rodzinnymi problemami. Osoba, która jest emocjonalnie osamotniona, czuje, że nie ma nikogo, na kogo tak naprawdę mogłaby liczyć, odczuwa napięcie, niepokój, trudności ze snem. Samotność jest wyraźnym sygnałem, mówiącym, że związek choruje i potrzebuje uzdrowienia.

Poczucie osamotnienia w małżeństwie może mieć kilka przyczyn:

1. Zaniedbanie związku, rozluźnienie więzi miedzy kobietą, a mężczyzną – gdy partnerzy nie dbają o związek, są zajęci sobą i nie okazują sobie wzajemnej czułości, związek staje się coraz słabszy i jest tylko kwestią czasu, aż jedno z nich poczuje się zaniedbane i opuszczone. Trzeba wtedy przypomnieć sobie, co nas połączyło i zastanowić się, co od siebie oddaliło kiedy pierwszy raz pojawiła się samotność.

2. Nadmierne, nierealne oczekiwania w stosunku do małżeństwa – młode kobiety wchodzą w związek, mają nadzieję na bliskość i wsparcie w każdej okoliczności. Wyobrażają sobie związek jako „komunię dusz”, pełne porozumienie i przebywanie ze sobą w ścisłej więzi przez całą dobę, całe lata. Taka romantyczna wizja miłości jest popularyzowana przez kolorowe czasopisma, telewizję. W pogoni za takim szczęściem kobiety są najczęściej bardzo rozczarowane rzeczywistością.

3. Tzw. męskie błędy – mężczyźni czasem nie potrafią lub nie chcą rozmawiać o uczuciach. Kiedy żona próbuje przekazać, jakie są jej oczekiwania, co jest dla niej ważne, albo po prostu, co sprawia jej przykrość, mąż odbiera to jako wyrzuty, zbiór pretensji – i zamyka się, reagując złością albo agresją. Staje się dla niej obcy i niedostępny.

Podobnie reaguje na łzy, które są naturalnym sposobem wyrażania uczuć przez kobiety.

4. Inna hierarchia wartości małżonków. Myśli, wspólne wartości, to co dla nas najważniejsze, kultura są bardzo ważne i mają wielki wpływ na nasze zachowanie i dokonywane wybory. W fazie zakochania nic nam nie przeszkadza. Z biegiem lat różnica w tej kwestii zaczyna bardzo dokuczać. Pojawia się poczucie bycia niezrozumianym przez osobę, która zdawała się być dla nas najważniejsza i zauważamy, że tak naprawdę nie znamy człowieka, z którym spędziliśmy wiele lat.

5. Potrzeba zajęcia się samym sobą – gdy mąż/żona wchodząc w związek małżeński podporządkowali wszystkie swoje cele i działania wspólnemu życiu, zapomnieli o sobie zupełnie, zrezygnowali z tego, co było dla nich ważne (edukacja, hobby itd.), to prawdopodobnie wciąż marzą o realizacji swych marzeń. W tym przypadku poczucie samotności w związku to inaczej potrzeba, aby przynajmniej w pewnych kwestiach, przez jakiś czas skupić się choć trochę na sobie.

6. Syndrom pustego gniazda. Samotność w związku pojawia się również u małżeństw, których dzieci niedawno opuściły dom rodzinny, na przykład, poprzez wyjazd na studia, założenie własnej rodziny.

W takiej sytuacji często okazuje się, że tematy dotyczące syna czy córki, wspólna troska o dziecko były od lat jedynym tematem rozmów partnerów. W tym czasie zaniedbywali swoje wspólne zainteresowania, czułość wobec siebie. Pomimo życia we dwójkę,  odczuwają samotność.

7. Inne przyczyny, na przykład, nuda, egoizm, niedojrzałość i tak dalej. Poczucie osamotnienia w związku jest bardzo niebezpieczne. Powoduje, że ludzie odsuwają się od siebie, niepotrafią się porozumieć. Odsuwają się tak daleko, że tworzy się między nimi pustka. W taką pustkę łatwo zaprosić kogoś innego, kto zapełni ją swoją obecnością, to dostarcza na nowo zauroczenia i fascynacji. Robi się miejsce na zdradę.

Jeżeli czujesz się samotny, zrób krok naprzód i spróbuj coś zmienić sam, porozmawiaj ze współmałżonkiem, zadbaj też w miarę możliwości i o swoje potrzeby. Jeśli mąż/żona daje ci sygnały, że jest w waszym związku źle, to zastanów się nad tym co słyszysz. Nie bagatelizuj tego, tylko pomyśl, jak to zmienić. Poczucie samotności będzie znikać, jeśli wypełnisz je uczuciem, bliskością i zainteresowaniem. Pamiętaj, im szczęśliwszy współmałżonek, tym szczęśliwszy jesteś ty!