Centrum Bezpieczeństwa Zdrowia Johns Hopkins we współpracy ze Światowym Forum Ekonomicznym oraz Fundacją Billa i Melindy Gatesów zorganizowało 18 października 2019 r. w Nowym Jorku, ćwiczenia pandemiczne na wysokim szczeblu pod kryptonimem „Wydarzenie 201”.
W ćwiczeniu wskazano obszary, w których partnerstwo publiczno-prywatne będzie konieczne w reakcji na poważną pandemię w celu zmniejszenia skutków gospodarczych i społecznych na dużą skalę.

W ostatnich latach na świecie obserwuje się rosnącą liczbę epidemii, których liczba wynosi około 200 rocznie. Wydarzenia te narastają i są szkodliwe dla zdrowia, gospodarki i społeczeństwa. Zarządzanie tymi zdarzeniami już obciąża globalne możliwości, nawet przy braku zagrożenia pandemią.
Eksperci są zgodni, że to tylko kwestia czasu, zanim jedna z tych epidemii stanie się globalna – pandemia z potencjalnie katastrofalnymi konsekwencjami.
Poważna pandemia, która staje się „Wydarzeniem 201”, wymagałaby niezawodnej współpracy między kilkoma branżami, rządami narodowymi i kluczowymi instytucjami międzynarodowymi.

A oto jaki scenariusz zakładano w ćwiczeniach odbytych w roku ubiegłym:

PONIŻEJ KONTYNUACJA TEKSTU

Scenariusz wydarzenia 201
Wydarzenie 201 symuluje wybuch nowego zoonotycznego koronawirusa przenoszonego z nietoperzy na świnie i na ludzi, który ostatecznie staje się skutecznie przenoszony z człowieka na człowieka, co prowadzi do poważnej pandemii. Patogen i wywoływana przez niego choroba są w dużej mierze wzorowane na SARS, ale są bardziej przenośne w środowisku społecznym przez osoby z łagodnymi objawami.

Choroba zaczyna się na fermach świń w Brazylii, początkowo niespostrzeżenie i powoli, ale potem zaczyna rozprzestrzeniać się szybciej w placówkach opieki zdrowotnej. Kiedy zaczyna się skutecznie rozprzestrzeniać między ludźmi w gęsto zaludnionych dzielnicach o niskich dochodach w niektórych z wielkich miast Ameryki Południowej, epidemia eksploduje.
Najpierw „eksportowana” jest samolotem do Portugalii, Stanów Zjednoczonych i Chin, a następnie do wielu innych krajów.
Chociaż na początku niektóre kraje są w stanie to kontrolować, nadal się rozprzestrzenia i jest ponownie wprowadzana, a ostatecznie żaden kraj nie może utrzymać kontroli.
Nie ma możliwości udostępnienia szczepionki w pierwszym roku. Istnieje fikcyjny lek przeciwwirusowy, który może pomóc chorym, ale nie ogranicza znacząco rozprzestrzeniania się choroby.
Ponieważ cała populacja ludzka jest podatna, w pierwszych miesiącach pandemii skumulowana liczba przypadków rośnie wykładniczo, podwajając się co tydzień. W miarę narastania liczby przypadków i zgonów konsekwencje gospodarcze i społeczne stają się coraz poważniejsze.

Scenariusz kończy się w momencie 18 miesięcy, z 65 milionami zgonów. Pandemia zaczyna zwalniać z powodu malejącej liczby podatnych osób. Pandemia będzie trwała w pewnym stopniu, dopóki nie będzie skutecznej szczepionki lub dopóki nie zostanie narażona 80–90% światowej populacji.
Od tego momentu jest to prawdopodobnie endemiczna choroba wieku dziecięcego.

 



 

1 KOMENTARZ